ویژگی های همسر ایده آل

یکی از مسأله های بسیار مهمی که در در زمان ازدواج ذهن ما رو درگیر میکنه موضوع همسر ایده ال هست. اساسا منظور از همسر خوب چیه؟ در این مقاله با همراهی سرکار خانم دکتر جعفری میخواهیم به موضوع همسر ایده آل بپردازیم و اینکه ما باید چه ویژگی هایی را در خود تقویت کنیم تا یک همسر ایده آل باشیم.

ثبات ذهنی

یکی از خطرات بزرگی که دو نفر (چه در رابطه دوستی، یا نامزدی) به مشکل و اختلاف برخورد می‌کنند، فوراً خودشان را در دام بعدی گرفتار می‌کنند. به این شکل که با کل کل و لجبازی طوری رفتار می‎کنند که به طرف مقابل خود بفهمانند که بهتر از تو هم وجود دارد. این مساله بسیار خطرناک هست. توصیه می‌شود که افراد تا زمانیکه آرامش ذهنی کامل پیده نکرده اند به هیچ وجه وارد رابطه جدیدی نشوند.

بنابراین در مسیر آمادگی برای ازدواج یک ویژگی مهم که به آن نیاز داریم آرامش افکار ماست. در واقع ما نباید حداقل در حوزه عشق، ازدواج و آشنایی هیچ مساله و درگیری ذهنی ای داشته باشیم. شاید به همین دلیل است که گفته می‌شود بعد از طلاق باید زمان هایی را حفظ کرد (تحت عنوان عده) تا فرد از لحاظ ذهنی برای مدتی با کیس قبلی خودش فاصله بگیرد.

متاسفانه دیده می‌شود که افراد قبل از اینکه با فرد قبلی که به مشکل خورده اند رابطه را کاملا تمام کنند (به هر دلیلی مثلا اینکه نتوانسته اند با هم ازدواج کنند، یا از هم جدا شده اند و طلاق گرفته اند) رابطه جدیدی را آغاز می‌کنند و در ارتباط دوم دائماً فرد جدید را با فرد قبلی مقایسه می‌کنند که این مساله منجر به یک تشویش و وسواس ذهنی می‌شود که بسیار خطرناک است.

جمع گرا بودن

فرد گرا به اشخاصی اطلاق می‌شود که همه چیز را برای خود می‌خواهند. از قدیم گفته اند: " در سفر باید  شناخت". اما این عبارت چه معنی ای دارد؟ کسی که جمع گرا هست در سفر با بقیه افراد در صبحانه خوردن، ناهار خوردن، بیرون رفتن و ... هماهنگ هست. در مقابل شخص فرد گرا ساز خودشان را می‌زنند. از خواب دیر بلند می‌شوند. فلان غذا را نمی‌خورند. دوست ندارن با همه بیرون برن و ... زندگی در واقع مثل سفر است. اگر در زندگی یک فرد فقط به منافع خودش اهمیت بدهد و نگاهی به منفعت جمعی نداشته باشد، آن زندگی به احتمال زیاد با مشکل مواجه خواهد شد و هر دو نفر بازنده خواهند بود. هم خود فرد زیان می‌بیند و هم به طرف مقابل آسیب می‌رساند و هم این رفتار باعث فروپاشی یک زندگی خواهد شد. یکی از راههای کسب شناخت، این است که خانواده ها با هم به سفر برن. در طول سفر فرصت های خیلی خوبی پیش می‎آید که هم خانواده ها و هم دو نفری که قصد ازدواج دارند با روحیه، رفتار و نکات مثبت و منفی همدیگر آشنا خواهند شد و در این بین جمع گرایی یا فردگرایی افراد (اینکه به برای منافع جمعی اهمیت قائل هستند یا فقط به منافع فردی توجه دارند) برای هر دو خانواده مشخص خواهد شد. وقتی فردی قصد ازدواج هم دارد ولی نمی‌خواهد از اولویت های مجردی، بازی های مورد علاقه، خرید های مورد علاقه و ... بگذرد، این رفتار می‌تواند در آینده برای دوام و کیفیت زندگی مشترک مشکل ساز باشد.

مسئولیت پذیری

مساله بسیار مهمی است. آیا بچه های ما در زندگی قادر هستند مسئولیت خواهر یا برادر خود را بپذیرند؟ در کار خانه مشارکت کنند و انجام بخشی از امورات خانه و خانواده را به صورت داوطلبانه و مسئولانه متقبل شوند؟ به پدر و مادر خود کمک کنند؟ فردی که این حس مسئولیت پذیری را ندارد، آماده برای ازدواج نیست. ازدواج کوله بار بزرگی است که هر دو نفر باید با همدیگرآن را حمل کنند و اگر یکی از آنها بخواهد از زیر بار آن شانه خالی کند، نمی‌توان گفت که آماده ازدواج است.

از خود گذشتی

در ازدواج هم مثل همه برهه های زندگی نیاز به از خود گذشتگی داریم. همانطور که مادرها و پدرها برای فرزند خود ایثار و فداکاری می‎‌کنند، زن و شوهر ها هم باید این ویژگی را داشته باشند و قادر باشند که برای همدیگر از خودشان بگذرند و ایثار کنند.

سازگاری

آخرین نکته که بسیار مهم هم هست، توانایی Adaption یا سازگاری هست. زوج ها باید قادر باشند که خودشان را با موقعیت ها و شرایط جدید وفق دهند. گاهی وقت ها یک فرد حاضر به سازگاری و چشمپوشی از شرایط قبلی نیست چرا که دوست ندارد آسایش خود را به خطر بیندازد. قطع به یقین در بهترین ازدواج ها هم ما گاهی باید از خواسته هایمان بگذریم و خود را با شرایط تطبیق دهیم.

با داشتن این ویژگیها می‌توان گفت یک فرد تا حد زیادی (جدای از بحث مسائل اقتصادی) برای موضوع ازدواج آماده است.